Page 17 - Puissance Euro 1

Does that mean there are no drastic changes after your taking over?I respect the principle ‘never change a winning team’. If a cer- tain combination achieves good results, why should I change it? However, since I have been working with four different national coaches before, I have picked up something from each single one. This learning process and my own experi- ence determine how I am tackling and guiding the team. It is not always easy to judge riders who I used to contend with, but up to now things have been smooth. (laughs).Being a coach of the national jumping team mustbe different from the national soccer coach, Marc Wilmots?Absolutely. Jumping is an individual sport. Riders do happen to come to me in Tessenderlo for a ride because it allows me to train and coach them more intensively, but in principle we never train together with the team. That constitutes a great difference from other sports. Of course, there is quite some consultation among us, but preparing an event is very much each rider’s responsibility in choosing his or her way.You visit the riders in person to see them riding for yourself?I travel quite a lot to see the riders at work with my own eyes. There are so many contests I never manage to see all of them. However, modern communication techniques make up for that. For example, I have stayed at home lately to be able to follow four contests simultaneously via live stream. It keeps me abreast and so I can prepare the contests for the national team in the best way possible.Hoe bedoelt u?Ten tijde van de Olympische Spelen was ik nog niet voltijds bezig met paar- densport, want hielp ik nog veel ophet landbouwbedrijf van mijn ouders. Hoewel ik al van mijn drie jaar op een pony rij en passioneel met paarden bezig ben, kon ik toen als jonge gast moeilijk beseffen dat ik van jumping mijn beroep zou kunnen maken. Kort na die Olympische Spelen van Barce- lona vond ik een sponsor en kwam alles in een stroomversnelling.U was er ook bij op de Olympische Spelen in Athene en Londen.Toen ik de kans kreeg om professioneel ruiter te worden, droomde ik luidop van eens een plaats in de top tien opde Olympische Spelen te behalen. Ik denk dat iedere sporter droomt van een olympische medaille. Het blijft een unieke ervaring. Al van bij de kwalifi- caties voel je de spanning om naar de Spelen te mogen gaan en eens het zover is, stijgt de druk om de verwachtingen waar te maken. Omdat Clinton toen bekend stond als een moeilijk paard, gaf de vierde plaats op de Spelen in Athene in 2004 mij veel voldoening. Al blijft het natuurlijk jammer dat ik net naast een medaille greep toen.U gaf zelf al aan dat in de paardensport winst en verlies heel dicht bij elkaar liggen.Een parcours op een grote wedstrijd rijden duurt één, maximum ander- halve minuut. In die korte tijdspanne moeten ruiter en paard de soms hoge verwachtingen waarmaken. Soms zit het in details: raak je een balk, maar blijft die wel liggen, win je misschien toch. Valt de balk eraf, sta je misschien net niet op het podium. Dat zorgt soms voor frustraties, maar het hoort er nu éénmaal bij.Welke wedstrijd zal u altijd blijven onthouden omdat het net niet lukte?Ongetwijfeld de GP van Aken in 2005. Die wedstrijd is wat Wimbledon is15